Als adolescent droomde ik ervan om psychiater te worden maar mijn leven kreeg een andere wending. Mijn belangstelling bleef echter uitgaan naar de menselijke psyche en het menselijk gedrag. Vooral het lijden van mijn medemens intrigeerde me en ik wilde graag iets betekenen in het verzachten hiervan.
Als sociaal werker ging ik in een Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg aan de slag. Nadien volgden de Centra voor Alcohol- en andere Drugproblemen, waar ik psychotherapie gaf.
Sedert 2014 werk ik in mijn eigen praktijk. Dit is beter te combineren met de zorg voor mijn zoon. Hij zal nooit op eigen benen kunnen staan. Mijn dochter is sinds oktober 2013 een fiere mama. Het is fijn om ook voor haar en mijn kleinzoon wat extra ruimte te kunnen maken.
Psychiater zal ik nooit meer worden. Het leven loopt niet altijd zoals verwacht. Maar maakt dàt het niet net zo boeiend en interessant?
Mijn leven heeft me wijze lessen gebracht. Niets menselijks is mij vreemd en op mijn weg heb ik geleerd om bovenal respect te hebben voor ieders situatie en geen oordeel te vellen. Ik vind het belangrijk om zorgzaam om te gaan met ieder persoon en zijn verhaal.
4